Finansowanie studiów przez pracodawcę.

Zgodnie z art. 17 k.p. "Pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych". Często jest tak, że to pracodawca proponuje pracownikowi, że sfinansuje koszty studiów, kursów czy seminariów., ponieważ mądrzejszy pracownik to wydajniejszy pracownik.

Podnoszenie kwalifikacji zawodowych to nic innego jak zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy przez pracownika za jego zgodą. Pracownik, który chce podnieść swoje kwalifikacje, ma dodatkowe uprzywilejowania, tj:

urlop szkoleniowy, udzielane w dni, które są dniami pracy dla pracownika, w wymiarze:

• 6 dni dla pracownika przystępującego do egzaminu ogólnego (eksternistycznego);
• 6 dni dla pracownika przystępującego do matury;
• 6 dni dla pracownika przystępującego do egzaminu zawodowego lub egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe;
• 21 dni dla pracownika na ostatnim roku studiów, który ma przed sobą obronę.

zwolnienie z całego lub części dnia pracy, by punktualnie zjawić się na obowiązkowych zajęciach oraz na czas ich trwania.

Kodeks pracy nie podaje wprost, co jest podnoszeniem kwalifikacji zawodowych oraz jakie są formy rozwijania wiedzy i umiejętności. W związku z tym podnosić kwalifikacje można na studiach wyższych, studiach podyplomowych oraz studiach doktoranckich, jaki i na innych różnego rodzaju szkoleniach.

Zgodnie z art. 1031 § 3 "Za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia".

Pracodawca może zachęcić pracownika do podnoszenia kwalifikacji poprzez dodatkowe świadczenie. Zgodnie z art. 1033 "Pracodawca może przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie".

Pracodawca może także zawrzeć z pracownikiem umowę szkoleniową. Zgodnie z art. 1034 § 1 "Pracodawca zawiera z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Umowę zawiera się na piśmie".

Art. 1034 § 3 natomiast mówi, że "nie ma obowiązku zawarcia umowy, o której mowa w § 1, jeżeli pracodawca nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych".

Powyższe świadczenie dodatkowe jest przychodem ze stosunku pracy pracownika i w myśl art. 12 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wydał wyrok 14 marca 2008 roku, I SA/Wr 1505/07: „Przepis art. 21 ust 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy interpretować w ten sposób, że zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych podlega wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę pracownikowi związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania z zakładu pracy. Pojęcie formy pozaszkolne należy rozumieć jako każdą formę kształcenia pracownika nie objętą formami szkolnymi takie jak np. kursy, szkolenia, seminaria czy studia podyplomowe”. W związku z powyższym, można uznać sfinansowanie studiów przez pracodawcę jako przychód pracownika, który kwalifikuje się do zwolnienia z opodatkowania.

Podsumowując, wartość świadczeń związanych z rozwijaniem wiedzy i umiejętności pracowników jest zwolniona z podatku dochodowego od osób fizycznych wtedy, gdy są to świadczenia dodatkowe związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych. Brak takiego związku powoduje, że wspomniane zwolnienie nie znajduje zastosowania.