Jeśli nie było wywozu towaru to nie będzie WDT — wyjaśnienia resortowe i orzecznictwo

W świetle najnowszych wyjaśnień resortowych oraz orzecznictwa sądowego coraz bardziej klarowne staje się, że warunkiem koniecznym dla uznania transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (WDT) jest faktyczny wywóz towarów z terytorium Polski do innego kraju Unii Europejskiej. Brak tego elementu powoduje, że sprzedaż powinna być traktowana jako dostawa krajowa i opodatkowana zgodnie z krajowymi stawkami VAT.

Stan faktyczny sprawy

Sprawa dotyczyła spółki produkującej urządzenia dla sieci ciepłowniczych, która realizowała dostawy towarów na rzecz kontrahentów z innych państw UE. Spółka wystawiała faktury dokumentujące sprzedaż w procedurze WDT, mimo że fizyczny wywóz towarów nie następował od razu po sprzedaży. Część towarów była magazynowana w Polsce, a ich transport do nabywcy odbywał się etapami, ze względu na gabaryty i liczbę pojazdów niezbędnych do realizacji wywozu.

Spółka uważała, że:

• w miesiącu, w którym nie doszło do faktycznego wywozu, sprzedaż nie powinna być wykazywana jako WDT,
• dopiero w momencie uzyskania dokumentów potwierdzających wywóz, WDT powinna zostać zadeklarowana z 0% stawką VAT,
• w przypadku braku dokumentów, sprzedaż powinna być opodatkowana 23% VAT, a po potwierdzeniu wywozu możliwa jest korekta deklaracji.

Stanowisko Dyrektora KIS

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (KIS) uznał powyższe podejście za nieprawidłowe. W jego opinii, warunkiem uznania sprzedaży za WDT jest faktyczny wywóz towarów z Polski. Jeśli ten element nie zostanie spełniony, miejscem dostawy jest Polska, a transakcja powinna być opodatkowana według stawki 23%. Dopiero po dokonaniu rzeczywistego wywozu możliwe jest zastosowanie 0% stawki VAT oraz korekta pierwotnie wykazanej dostawy krajowej.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA)

NSA, rozpatrując skargę spółki, podtrzymał stanowisko organu podatkowego (sygn. akt I FSK 2148/21). W uzasadnieniu sąd podkreślił, że:

• choć prawo do rozporządzania towarem przechodzi na kontrahenta unijnego w momencie sprzedaży,
• to jednak warunkiem niezbędnym do uznania transakcji za WDT jest fizyczny wywóz towarów z Polski do innego kraju UE,
• jeśli towar pozostaje w magazynie na terenie Polski, mimo przeniesienia prawa własności, mamy do czynienia z dostawą krajową.

Sąd odniósł się do odpowiednich przepisów ustawy o VAT, wskazując, że zastosowanie 0% stawki VAT jest możliwe wyłącznie na podstawie art. 41 ust. 3 w związku z art. 42 ust. 1 i 12a lub art. 41 ust. 4 i 5 w związku z ust. 9 ustawy o VAT, które warunkują preferencyjne opodatkowanie dokumentowanym wywozem towarów.

Co wynika z interpretacji

Z interpretacji wynika jasno, że samo przeniesienie prawa do rozporządzania towarem na nabywcę z innego kraju UE nie wystarcza, aby transakcję uznać za WDT. Kluczowe jest spełnienie warunku wywozu, czyli fizycznego opuszczenia towarów z terytorium Polski. Brak wywozu oznacza konieczność rozliczenia podatku VAT według stawki obowiązującej dla dostawy krajowej.

Podsumowanie

Opisany przypadek wyraźnie pokazuje, że w rozliczeniach podatku VAT za wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów niezbędne jest posiadanie dokumentów potwierdzających rzeczywisty wywóz towarów. Należy unikać sytuacji, w których transakcja jest rozliczana jako WDT, mimo że towary fizycznie pozostają na terytorium kraju. W przeciwnym wypadku organy podatkowe oraz sądy mogą zakwestionować takie rozliczenie, nakładając obowiązek zapłaty podatku według stawki krajowej oraz ewentualne korekty.

Źródła i sygnatury akt

• Wyrok NSA z dnia 13 marca 2025 r., sygn. akt I FSK 2148/21
• Źródło: Gazeta Podatkowa nr 43 (2231) z dnia 29.05.2025, strona 16, dział Orzecznictwo i interpretacje prawne

Okładka zaprojektowana przez Freepik

Zapraszamy na naszego facebooka i do kontaktu z nami